کتابخانه مدرسه علمیه ثقلین قم
تلفن :۰۰۹۸۲۵۳۸۸۲۱۶۵۹

وبسایت : http://www.saqlainfoundation.org ایمیل : info@saqlainfoundation.org
آدرس: ایران، قم المقدسہ، نیروگاہ (توحید) اول جواد الآئمہ ، ۱۸ متری قدس ، کوچہ ۱۰ ، فرعی ۱ (فرعی شھید مصطفی خمینی) ، پلاک ۱۰۶
شماره کتاب: 685
نام کتاب: قیام مختار
مصنف: ابوالفضل رضوی اردکانی
موضوع: تاریخ و سیرت BP14
شماره استاندارد بین المللی کتاب
(ISBN): 		978-964-304-274-5
تعداد جلد: 1
شماره قفسه: T-13-2-11
تعریف کتاب: مختار بن ابی‌عبید ثقفی (1-67 هـ . ق)، یکی از بزرگان عرب است که در سال 65 هـ . ق در کوفه، به خونخواهی امام حسین (ع) قیام کرد. لقب او "کسیان" (یعنی زیرک و تیزهوش) بود و فرقۀ "کسیانیه" منسوب به او است. مختار اهل طائف بود و بعدها با پدرش به مدینه رفت. پس از شهادت امام حسین (ع) (61 هـ ق)، از عبیدالله بن زیاد، والی بصره، روی‌گردان شد و ابن زیاد دستور داد او را زندانی کنند. وی به طائف تبعید شد. پس از مرگ یزید بن معاویه (64 هـ . ق)، مختار نزد عبداله بن زبیر، که به ادعای خلافت برخاسته بود، رفت و با او هم‌پیمان شد. عبدالله بن زبیر او را به کوفه فرستاد تا مردم را به اطاعت وی فراخواند، اما مختار به جای این کار، مردم را به امامت محمد حنیفه دعوت کرد و خود را نایب و خلیفۀ او معرفی کرد. گروه بسیاری نیز به او گرویدند و مختار به یاری آنان بر والی کوفه، عبدالله ابن مطیع، شورید، بر آن‌جا دست یافت و بر موصل نیز مستولی شد. مختار کارش بالا گرفت و به جست‌وجوی قاتلین امام حسین برخاست و کشتاری از آنان کرد که در تاریخ اسلام شهرت بسیار دارد. از جمله شمر بن ذی‌الجوشن، که مباشر قتل امام حسین بود و خولی ابن یزید، که سر آن حضرت را به کوفه برده بود و هم‌چنین عمر ابن اسعد، که سردار سپاه دشمنان امام حسین (ع) بود، همگی، را کشت. همین‌طور سپاهی به جنگ عبیدالله بن زیاد ـ که به جنگ امام حسین لشکر فرستاده بود ـ روانه کرد و او را کشت. افزون بر آن مختار بسیاری از کسانی را که در واقعۀ کربلا شرکت داشتند، به قتل رسانید. وی به مدت 16 ماه امارت کرد تا این که سرانجام از مصعب بن زبیر شکست خورد و هنگامی که در قصر کوفه محاصره شده بود، با گروه بسیاری از یارانش به قتل رسید. نگارنده در کتاب حاضر، در پی اثبات و روشن کردن اصالت و ماهیت این قیام و شخصیت رهبر آن بوده است؛ منظور از اصالت، صحت محتوای این قیام‌ها و ایدئولوژی و انگیزۀ آن‌ها است و بدیهی است که این مهم، بدون نقش ائمۀ معصومین و اهل بیت پیامبر (ص) امکان‌پذیر نیست و رهبری علنی یا سری یا اذن و حداقل رضایت ائمه (ص) در ارتباط با این نهضت‌ها، دلیل بر اصالت آن‌ها است.